From: .:Rahe Sabz:. <persian.cnn.news@googlemail.com>
Sent: Mon, August 30, 2010 4:29:44 PM
Subject: خاله شیوا
خاله شیوا
خودنویس: پاسگاه نعمت آباد، خانه‌ای قدیمی کنار ریل راه آهن، که زمانی موتورخانه و انبار بوده و زمانی دیگر، چیزی شبیه مدرسه، شبیه کورسوی امید چندین کودک قد و نیم قد قربانی. قربانی کار و فقر و خشونت اجتماع. و خانه ی امید جوانانی که می‌خواستند سنگ کوچکی را از این ویرانه‌ی عظیم جابجا کنند. لاغر، دختر و پسر، دانشجو، اهل محله های وسط شهر تهران و کرج. بچه‌هایی که تازه بزرگ شده بودند و می‌خواستند «کاری» کنند.
آن خانه، انبار، کورسوی امید، مدرسه یا هر چیز دیگر، پر از عمو و خاله‌هایی کوچک بود با آرزوهایی بزرگ. مهربان با بچه‌های کوچولو و اهل بگو و بخند و سیگار پشت سیگار. و برای اینکه کوچولوها سیگار کشیدن این عمو و خاله ها را نبینند یک جای کوچک تعبیه شده بود.
روز معلم بود و ما با بچه‌های کار و خیابان توی کلاس درس، دختر و پسر، زدیم و رقصیدیم و الواط محل جمع شدند و پلیس آوردند و یکی لات‌ها – که به بچه‌بازی هم معروف بود – به پلیس گفت : «ما شهید ندادیم که این بچه قرتی ها اینجا ج... خونه راه بندازن» و البته آقای پلیس با ما مهربان بود و همان خاله‌ها و عموهای لاغر، او را به کیک و چای جشن دعوت کردند. خورد و فقط گفت: «مراقب باشید بچه‌ها». و رفت.
ما بچه‌ها، مراقب خودمان نبودیم. اصلا قرار نبود مراقب باشیم. بچه‌هایی که تا چشم‌شان را باز می‌کنند بمب و گلوله و خون و خیانت می‌بینند «مراقب خود بودن» برایشان سخت است. ما مراقب کوچولوها بودیم. به کارگاه‌ها سر می‌زدیم تا آدم بزرگ‌ها را از عواقب کار کوچولوها باخبر کنیم، به کوچولوها شیوه ی زندگی بدون خشونت اما محکم را یاد می‌دادیم. به دست و پای پسرهایی که با هم گلاویز شده بودند بتادین می‌زدیم.
ما ، خاله ها و عموهای کوچکی بودیم که ۵ یا ۶ نفر عقب پیکان می‌نشستیم تا به میدان آزادی برسیم و سختمان هم نبود. اگر همه‌مان را کنار هم می‌گذاشتی با یک تانک می‌شد در سی ثانیه همه مان را له کرد.
عمو نادر، عمو محمد، خاله افسانه، خاله نرگس، عمو حسین، عمو مهران، خاله مریم، .... ، خاله شیوا ... خاله شیوا.... واقعا همه مان توی یک اتاق ۶ متری جا می‌گرفتیم که یک لودر در عرض یک دقیقه دیوارها را سرمان خراب کند و دنیا اصلا متوجه نشود.
الان خاله شیوا توی یک اتاق کوچولو است. اتاقی که احتمالا همه‌ی عمو و خاله‌های آن خانه‌ی کنار ریل راه آهن، توی آن جا می‌شوند. کار به هیچ دلیل و برهانی برای آزادی خاله شیوا ندارم اما می‌گویند می‌خواسته با خدا یا با نظام بجنگد! نظامی که این همه توپ و تانک و برج‌های بزرگ و تجارت‌های پیچیده و مراکز تحقیقات استراتژیک و دانشگاه و کشتی‌های اقیانوس پیما و هواپیماهای جنگی و سرویس اطلاعاتی و زندان‌های بزرگ و هزار کوفت و زهرمار بزرگ ِ دیگر دارد، خنده‌دار است که از طرف خاله شیوا اخطار جنگ می‌شنود!
در انتظار دادگاه شيوا نظرآهاری
شيوا نظرآهاری فعالان حقوق بشر و روزنامه‌نگار ۲۷ ساله‌ای كه با محكوميتی استثنايی روبه‌رو شد اين روزها بيش از پيش مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفته است. گرچه اتهام محاربه به وی تفهيم شده، اتهامی كه مجازاتش اعدام تعيين شده است. با اين حال هنوز معلوم نيست دادگاه چه مجازاتی را در روز ۱۳ شهريور برای شیوا تعيين خواهد كرد.
یكی از فعالان حقوق بشر و همكار شیوا نظرآهاری درباره كمپین حمایت از این روزنامه‌نگار در بند به رادیو دویچه‌وله گفت: «هدف از برگزاری این کمپین، جلب توجه افکار عمومی به بازداشت و اسارت غیرقانونی شیوا نظرآهاری است. پیام ساده ما این است که شیوا را بدون قید و شرط و فوری آزاد کنند. به نظر من، آنچه تمام سازمان‌ها و افراد باید روی آن کار کنند، حکمی نیست که هنوز صادر نشده، بلکه آزادی بیقید و شرط شیوا است.»
پریسا كاكایی گفت كه این كمپین قصد دارد صدای زندانیان كمتر شناخته شده و نظرآهاری را كه ۹ ماه در اسارت بوده است را به گوش جهانیان برساند.
همچنین سازمان گزارشگران بدون مرز نامه‌ای خطاب به رئیس قوه قضائیه و دبیر ستاد حقوق بشر قوه قضائیه منتشر کرده و خواهان آزادی هرچه سریع‌تر شیوا نظرآهاری شده است.
رضا معینی مسئول بخش ایران سازمان گزارشگران بدون مرز در مورد این بیانیه نیز گفته است: «این اطلاعیه را بخش آلمان گزارشگران بدون مرز منتشر کرده است. خانم نظرآهاری طی سال گذشته، دوبار با اتهامات بیپایه، دستگیر شده است. در دومین باری که وی دستگیر شد، چندین مورد مشکلات قضایی در پرونده‌اش وجود داشت. از جمله اینکه وکیل او هنوز امکان دسترسی به پرونده را ندارد. یا اینکه او مریض بود و از یک سری حقوقش محروم شد و به شکل ویژه، دلایل و اتهاماتی که علیه وی مطرح شده، عملاً مشخص نیستند.»
وی افزود: «گویا شیوا نظرآهاری باید به محاربه متهم و محکوم شود که بعد اگر به ایشان مثلاً شش ماه حکم دادند، همه بگویند که خیلی خوب شد. این سیستمی است که جمهوری اسلامی ایران از دهه شصت تا کنون پیش برده است. امروز نیز همین شیوه را از طریق اینترنت و رسانه‌هایی که اداره می‌کند عملاً پیش می‌برد. به این مسئله باید دقت کرد. ما نسبت به حکم‌های شش ماهه‌ای هم که برای روزنامه‌نگاران صادر کرده‌اند، معترضیم. بحث محاربه در میان نیست. محاربه تعاریفی دارد که این تعاریف حتی در چهارچوب قضایی جمهوری اسلامی نیز با وضعیت پرونده شیوا نظرآهاری و هیچکدام دیگر از روزنامه‌نگاران قابل انطباق نیست.»
--
شما به این دلیل این پیام را دریافت کرده اید که در گروه Google Groups "Persian Green Movement" مشترک شده اید.
جهت پست کردن مطلب به این گروه، ایمیلی به newourvotes@googlegroups.com ارسال کنید.
جهت لغو اشتراک از این گروه، ایمیلی به newourvotes+unsubscribe@googlegroups.com ارسال کنید.
برای گزینه های دیگر، از این گروه در http://groups.google.com/group/newourvotes?hl=fa دیدن کنید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر